ഞാന്‍ എന്‍റെ കൂട്ടുകാരിയുടെ അനുവാദാമില്ലാതെ അവളില്‍ നിന്ന്‍ അടിച്ചുമാറ്റിയ കവിത *****************ചാവേറുകള്‍*********************
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ഞാനൊരു ചാവേറുകരനാണ്,
മാനവന്‍ തന്നുടെ വില്ലനാണ്,
ഭൂമിയില്‍ നരകം വിതയ്ക്കുന്നവന്‍ 'പാപ-
ഭാരങ്ങളെറ്റവന്‍' - ജിവിതത്തിന്‍
നാശത്തിന്‍ വേരുറപ്പിക്കുന്നവന്‍..
ആഗ്രഹങ്ങള്‍ നശിപ്പിക്കുന്നവന്‍....
ഈ മഹാഭുമിതന്‍ തെളിനീരിനെ
രക്തക്കറയാല്‍ തുടയ്ക്കുന്നവന്‍
ജിവിതം യാതനയാല്‍ നിറഞ്ഞു....
പശ്ചാത്തപിക്കുവാനായുമില്ല
ഒരുപാടു ജിവിതം വേദനയിലക്കി-
മാറ്റുവാന്‍ മാത്രമായ് ഞാന്‍ ഉണര്‍ന്നു
സാന്ദ്രമനോഹരമാംയുഗത്തില്‍ കന്നി-
യുദ്ധാത്തിന്‍ നാളമായി ഞാന്‍ തുടിച്ചു.
രക്തവും വേദനയും നിറഞ്ഞ കാഴ്ച-
മാത്രമായിന്നെന്‍റെ ഓര്‍മ്മകളില്‍
സഹാവാസികള്‍ തന്‍...നൊമ്പരത്തെ
ഉറ്റുനോക്കി ഞാന്‍ പുച്ചിച്ചു നിന്നകാലം
ആത്മഹത്യക്കായി തുടിച്ചു മനംലോക-
ശാന്തിയ്ക്കായി ആവിശ്യമെന്നുതോന്നി
കൊല്ലാനും ചാവാനും മാത്രമായി ഇത്ര-
കാലങ്ങളോളം നരകിച്ചു ഞാന്‍.
തന്നുടെ വേദനയരരും അറി-
ഞ്ഞില്ലൊരു സാന്ത്വനമേകുവാനായ്
പാപഭാരം താള മേന്തുന്നോരി ജീവി-
തത്തില്‍ പുളകിതമായി സ്നേഹം !
സ്നേഹിക്കുവാനായ് കഴിഞ്ഞതില്ല
സ്നേഹം നല്‍കുവാനായിട്ടുമാരുമില്ല
ഭ്രാന്തമാം ജീവിതം നേര്‍വഴിയ്ക്കായ്‌ വന്നു-
ചേര്‍ത്തു വാനില്ലായിരുന്നാരുമേ !
കണ്ണീരും വേദനയും നിറഞ്ഞ അന്ത:-
കാരത്തിന്‍ ഗര്‍ത്തത്തില്‍ വീണുപോയ്‌ ഞാന്‍
ഉള്ളിന്‍റെയുള്ളില്‍ തുടിക്കുന്നൊരു മന-
മുണ്ടായിരുന്നരും കണ്ടതില്ല.
അങ്ങനെ ജീവിതം കൈവിട്ടുപോയ് വെറും
ഭിക്ഷാടന ക്കാശിനായ്‌ കൊതിച്ചു.
ജീവിതം ഇത്രമാത്രമല്ലെയെന്നും അതിനു-
മപ്പുറം സ്നേഹത്തിന്‍ നാദമുണ്ട്-
അറിയാന്‍ തിരിച്ചറിവായുമില്ല
ഇന്നുമനതാരില്‍ പശ്ചാത്തപിക്കുന്നു ഞാന്‍
മരണമെന്‍ പടിവാതില്‍ തട്ടിയപ്പോള്‍ തെല്ലു-
ഭയമോടെ ഹൃദയം തുടിച്ചുമെല്ലേ !
ജീവിതവാസന നാളുകളില്‍ ഇനി-
പശ്ചാത്തപിക്കുവാന്‍ മോഹമായി !
ഈശ്വരന്‍ ഈ പാപിതന്‍ മനത്തെ തെല്ലു-
കരണയോടൊന്നു മുകര്‍ന്നുവെക്കില്‍.
ജീവിതം ധന്യമയ് മാറിയേനേ
എന്‍റെ മനതാരയില്‍ ആശ്വാസമൂറിയേനേ............
മൃദുല കെ
No comments:
Post a Comment